زهره اسدپور فعال حقوق زنان و یکی از زنانی که فروردین سال جاری در تجمع روز جهانی زن مقابل ساختمان وزارت کار بازداشت و همراه با دیگر زنان بازداشتی به زندان قرچک ورامین منتقل شد، گزارشی از وضع ناهنجار زندگی زنان زندانی در قرچک ورامین در سایت بیدارزنی منتشر کرد. در این گزارش آمده بود:
«میوه و سبزیجات جزو جیره زندان نیست و طبعاً تنها کسانی می‌توانند به آن دسترسی داشته باشند که پول داشته باشند و بتوانند از فروشگاه زندان میوه و سبزیجات بخرند. حتی آب آشامیدنی نیز در دسترس نیست، آب شور و تلخ قرچک برای شستن لباس هم مناسب نیست و خط شوره‌ای که بر روی لباس بر جا می‌گذاشت، نیازمند تلاش دوباره‌ای برای پاکسازی بود. از حوضچه کوچکی که به اصطلاح شیر آبی آشامیدنی داشت با ارفاق می‌شد برای مسواک زدن استفاده کرد و تلاش بچه‌ها برای آشامیدن از آن با حالت تهوع شدید، ناموفق مانده بود. در زندان برای آشامیدن آب هم باید پول داشته باشی تا بتوانی بطری آب معدنی را از فروشگاه زندان تهیه کنی.»
زندانیان محروم در قرچک ورامین هر روز بیش از هشت ساعت برای کارخانجات «حامی» که زیر نظر قوه قضائیه است، کار می‌کنند. دستمزد آن‌ها اما فقط ۳۸ تا ۵۴ درصد دستمزد مصوب برای کارگران ایرانی‌ست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر